Fotografije čudnovate posleratne arhitekture u Gruziji
Ukoliko ste mislili da samo Balkan krije impozantne posleratne spomenike, grdno ste se prevarili. Kada se radi o neobičnim skulpturama od betona, u Gruziji se nalazi pravo bogatstvo.
Italijanski umetnici Roberto Conte i Stefano Perego napravili su seriju fotografija neobičnih i ponegde grandioznih spomenika koji su u sovjetskoj Gruziji nikli u godinama posle Drugog svetskog rata. Iako su brojne građevine nastale u ovom periodu odavno srušene, određeni objekti u glavnom gradu Tbilisiju rekonstruisani su nakon otcepljenja Gruzije od Sovjetskog Saveza 1991. godine, tako da su na njima danas vidljive karakteristike različitih epoha.
Arhitektura je jedinstvena mešavinu sovjetskog uticaja i neobičnog lokalnog stila.
Svi dokumentovani spomenici neizostavan su deo gruzijskoj arhitektonskog nasleđa, a iz današnje perspektive deluju naročito zanimljivo budući da predstavljaju jedinstvenu mešavinu sovjetskoj uticaja i neobičnog lokalnog stila. Na određenim fotografijama vidljivo je da originalni objekti stoje u jakom kontrastu sa savremenim okruženjem.
Zanimljivo je da su neki od renoviranih objekata potpuno promenjeni u odnosu na to kako su nekada izgledali. Takav je slučaj sa nekadašnjim hotelom Iveria (danas Radisson Blue Hotel) izgrađenim 1967. godine, ali to nije jedini primer.
Sa druge strane, zgrada Ministarstva za izgradnju autoputeva nakon restauracije nije pretrpela velike promene, a danas je u nju smešteno sedište državne Banke. Zbog mnogobrojnih škola koje su uticale na izgled ovog zdanja, može se reći da ono predstavlja pravu arhitektonsku lekciju o mešanju stilova. Zbog toga se našla i na stranicama knjige „CCCP – Cosmic Communist Construction Photographed“ fotografa Frédérica Chaubina, ali u stanju pre restauracije.
Još jedna značajna karakteristika sovjetske arhitekture u Gruziji je realistična figurativna reprezentacija, koja je prisutna ne samo na anti-fašističkim spomenicima nastalim nakon Velikog rata, nego i u brojnim ekspresionističkim delima. Takva je Berdzenišvilijeva statua u gradiću Marneuli, kao i spomenik prijateljstva između Gruzije i Rusije blizu granice.
Za gruzijsku posleratnu arhitekturu karakteristično je i to da ljudske forme nisu prisutne samo na spomenicima, statuama ili mozaicima, već i u ulozi ornamenata na spoljnim stranama javnih zgrada. U takve građevine spadaju Auditorijum Industrijsko-tehničke škole i Arheološki muzej u Tilbisiju (naslovna slika).
„Interesantno je da sovjetski modernistički objekti posleratne Gruzije ne samo da predstavljaju kvadratne arhitektonske volumene koji se nadovezuju jedan za drugi (kao što je to slučaj sa Tehničkom bibliotekom u Tbilisiju ili s administrativnom zgradom u Čijaturi), nego pri tom imaju nepravilan i gotovo kružni plan“, objašnjavaju autori Conte i Perego u saopštenju.
Jedan od primera gore opisane gradnje je pomenuti Arheološki muzej (ovalni oblik sa oštrim ali svečanim pristupom). Na kraju, tu je i Djorbenadzejeva Palata rituala u kojoj su se održavala venčanja neverskog karaktera u vreme Sovjetskog Saveza kada je Gruzija bila pretežno ateistički nastrojena.
Kad ste već ovde…
