Od Čanka do Gušića: Kako izgleda rekonstruisani stan u Meandru na Novom Beogradu

U najdužoj zgradi u Beogradu, jednom od simbola modernizma, adaptiran je stan za treću generaciju stanara, reinterpretirajući originalnu osnovu u duhu savremenog života.

Zgrada Meander u novobeogradskom Bloku 21 iliti zvanično Stambeni blok B-7, dužine čak 972 metra, predstavlja najdužu zgradu u Beogradu i jednu od najprepoznatljivijih struktura novobeogradskog modernizma. Projektovao ju je arhitekta Mihailo Čanak, a izgrađena je sedamdesetih godina prošlog veka kao odgovor na potrebe masovnog stanovanja, sa naglaskom na racionalnost, svetlost i modularni konstruktivni sistem.

Poput zmije koja vijuga između ulica Bulevara Mihajla Pupina i ulice Antifašističke borbe, Meander se ne nameće svojom visinom već prisustvom koje se oseća na nivou cele urbanističke celine. Iako linearna u svojoj osnovi, ona se sastoji od više lamela različite visine, koji formiraju ritmičnu strukturu između osmospratnica i nižih petospratnih delova. Ova zgrada nije samo arhitektonska činjenica – ona je gradski fenomen.

Upravo u jednom od njenih segmenata, u stanu oznake BMP 59, smeštenom u petospratnom delu kompleksa, arhitekta Aleksandar Gušić sproveo je kompletnu adaptaciju nekadašnjeg četvorosobnog stana. Ovaj stan, kroz decenije korišćenja, poslužio je kao dom za tri generacije iste porodice.

Kako bi prostor odgovorio potrebama nove generacije, Gušić je intervenisao promišljeno, brišući dotrajalu matricu i stvarajući savremen, protočan i funkcionalan ambijent, u duhu vremenskog kontinuiteta koji Meander nosi u svojoj formi i funkciji.

Pročitajte još na Gradnja.rs:

• Enterijer stana R88 – Povratak principa beogradske škole stanovanja

Oslanjanje na koncept beogradskog stana

Kako Gušić navodi za  portal Dizajnenterijera.rs, projekat se oslanja na istorijsko-arhitektonski kontekst moderne arhitekture Novog Beograda i koncept beogradskog stana. Skeletni sistem objekta, konstruktivnog rastera 4,2 x 4,2 m, pružio je mogućnost potpune transformacije prostora u skladu sa potrebama novih korisnika.

Tokom renoviranja stan je ogoljen do same konstrukcije, čime je stvoren otvoreni plan spreman da primi nove sadržaje. Na ovaj način, nasleđena struktura se ne zanemaruje, već postaje okosnica novog rasporeda.

Tokom renoviranja stan je ogoljen do same konstrukcije, čime je stvoren otvoreni plan spreman da primi nove sadržaje.

Nova organizacija stana razlikuje se suštinski od originalne. Umesto zatečenog rasporeda centralnog zatvorenog hodnika, karakterističnog za staru gradnju, ostvaren je protočan i otvoreni plan koji omogućava slobodnije kretanje, bolje osvetljenje i direktniju povezanost različitih funkcija.

Dnevna zona sada je objedinjena u višenamenski prostor koji integriše kuhinju, trpezariju i boravak, a čime se postiže osećaj prostorne dubine sa dvostrukom orijentacijom. Spavaći blok povučen je u mirniji deo stana, fizički i akustički odvojen, čime se postiže osećaj privatnosti bez narušavanja ravnoteže između stambenih funkcija.

Kao i u svojim prethodnim projektima, arhitekta je i u ovom slučaju posebnu pažnju posvetio dizajnu terase.

Prostor na otvorenom najveći je kvalitet svakog stana. Kao i u svojim prethodnim projektima, arhitekta Gušić je i u ovom slučaju posebnu pažnju posvetio dizajnu terase.

Tako uklanjanjem parapeta u zoni dnevne i master sobe orijentisanim ka terasi, dugačka terasa postaje aktivna scenografija svakodnevnog života, ali i otvoreni prostor koji istovremeno spaja i razdvaja različite funkcionalne celine.

Ambijent prožet detaljima

Kroz suptilne intervencije koje poštuju originalni sklop, Gušić uspeva da kroz potpunu adaptaciju stana osmisli novu prostornu konfiguraciju koja korespondira sa savremenim i istorijskim kontekstom.

Posebna pažnja posvećena je arhitektonskim detaljima koji doprinose stvaranju autentičnih i zaokruženih ambijenata prepoznatljivih za Gušićev autorski stil, navodi arhitekta Dragan Marković u autorskom tekstu koji u celosti možete pročitati ovde.