Filip, Miša i Mia: Imena stvaralačke loze David
O porodici koja je ostavila trag u književnosti, arhitekturi, urbanizmu i kulturi Srbije.
Pre izvesnog vremena napustio nas je slavni književnik, esejista, dramaturg i scenarista, Filip David. Nema potrebe nabrajati sva dela i zasluge koja pripadaju ovom zaista posvećenom stvaraocu, jer su to već učinili mnogi domaći i regionalni mediji. Međutim, možda je pravi trenutak napraviti osvrt na porodicu David, koja je, pored Filipa, svetu podarila još kreativaca, među kojima i dvoje arhitekata.
Mia David
Kada se izgovore reči arhitektura i David, nekima odmah na pamet padne Mia David, arhitekta, kustos i scenograf, koja se već nekoliko decenija bavi savremenom vizuelnom umetnošću, scenskim umetnostima, edukacijom i menadžmentom u kulturi. Mia je diplomirala na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, a magistrirala i doktorirala na Grupi za scenski dizajn Univerziteta umetnosti u Beogradu. Da, to je jedan od arhitekata iz porodice David, ali gotovo nigde ne piše u kom su srodstvu Filip i Mia.
Spona koja ih povezuje je Miša David, Filipov mlađi brat, koji je bio arhitekta, ali koji nas je prerano napustio pre tačno 25 godina. Da bi se nešto saznalo o Miši Davidu morate otvoriti enciklopediju Znameniti Jevreji Srbije i pročitati da je reč o jednom ne samo kreativnom, već za društvo posvećenom čoveku. Osobine koje je delio sa svojim bratom Filipom, pa bi bilo prigodno upravo sada i njega spomenuti.
Pročitajte još na Gradnja.rs:
Miša David (1942–2000)
Po Izbijanju Drugog svetskog rata, Otac Frederik i majka Roza David, koji su do tada živeli u Sremskoj Mitrovici, beže na Frušku goru. Frederik pristupa jednom partizanskom odredu, a Roza sa godinu dana ranije rođenim Filipom, pod lažnim prezimenom odlazi i skriva se u sremačkom selu Manđelos.
Tu je tokom ratne 1942. godine rođen i Miša. Nakon oslobođenja pa sve do 1947. godine, porodica David živi u Novom Sadu, ali se posle toga sele u Beograd. Tu Miša završava osnovnu školu i XIV Beogradsku gimnaziju, a nakon toga upisuje studije arhitekture gde diplomira 1966. godine.
Tri godine kasnije na istom fakultetu i magistrira, a kao istraživač, u periodu od 1969. do 1975. godine biva zaposlen u Jugoslovenskom institutu za urbanizam i stanovanje (JUGINUS). Nakon toga, sa grupom stručnjaka, osniva Centar za planiranje urbanog razvoja (CEP), u kojem biva angažovan kao urbanista i direktor do 1989. godine.
Nakon toga, sa dvojicom kolega osniva privatno preduzeće za pripremu, projektovanje i izgradnju objekata Koni konsalting gde kao direktor radi do svoje smrti.
Autor je dva realizovana arhitektonska objekta, kao i dvanaest generalnih i osam detaljnih urbanističkih planova.
Bio je predsednik Društva urbanista Beograda i predsednik Urbanističkog saveza Srbije. Autor je dva realizovana arhitektonska objekta, kao i dvanaest generalnih i osam detaljnih urbanističkih planova, među kojima se ističu generalni urbanistički planovi Kraljeva, Smedereva i Leskovca, ali i više generalnih urbanističkih planova u Nigeriji i detaljnih urbanističkih planova Budve. Bio je i član međunarodnog udruženja urbanista ISOCARP.
Malom broju ljudi je poznato, da je pored profesionalnog angažovanja bio izuzetno aktivan i u jevrejskoj zajednici Srbije. Više godina vodio je Memorijalnu komisiju i Komisiju za praćenje pojava antisemitizma. Radio je na projektima revitalizacija (održivih projekata) malih jevrejskih opština u Jugoslaviji i popisu i evidenciji jevrejskih grobalja, a na njegovu inicijativu započet je projekat adaptacije prostora Jevrejskog istorijskog muzeja.
Od 1998. godine je vršio dužnost potpredsednika Jevrejske opštine Beograd, a 2000. godine funkciju potpredsednika Saveza jevrejskih opština Jugoslavije. Nažalost, prerana smrt je prekinula njegovu kreativnu i humanu misiju, koju svojim delima i angažovanjem nastavlja njegova ćerka Mia.
Poznavao sam Mišu Davida, sjajan čovjek.