Zgrada koja se zatvara kao školjka: Šalukatre u službi urbane intime
Kuća s početka 20. veka dobila je efektnu dogradnju, sa fasadom formiranom kroz strogu mrežu koja kombinuje zlatne prozore i aluminijumske šalukatre sa prefabrikovanim panelima od betona.
U samom srcu grada Leirije, gde se susreću kontrasti urbane ekspanzije i istorijskog tkiva, podignuta je zgrada koja ne pokušava da se uklopi – već da odgovori. Projektovana od strane studija Bureau des Mésarchitectures, nova stambena zgrada doslovno pregovara između dve strane ulice, koristeći fasadu kao alat za kontrolu svetla, pogleda i privatnosti.
Ova zgrada „uglavljena“ je između široke moderne avenije sa novim zgradama i uske stare ulice koja vodi ka istorijskom jezgru grada. Arhitekte su imale zadatak da renoviraju malu kuću sagrađenu početkom 20. veka, koja je zatim nadograđena, pa su osmislile novi objekat koji obuhvata sedam stanova, kao i zajedničku privatnu zonu za parkiranje.
Pročitajte još na Gradnja.rs:
Zgrada kao veza između urbane stvarnosti
Ova sada četvorospratna zgrada funkcioniše kao veza između urbane stvarnosti, odnosno područja sa visokim objektima koje je u konstantnom razvoju i, sa druge strane, uske ulice sa niskim kućama.
Ovu urbanu napetost Bureau des Mésarchitectures rešio je fasadom obloženom panelima precizne geometrije, materijalnosti i ritma. Zakrivljena osnova i preklapajući betonski paneli zgrade, odraz su kontrastnih strana lokacije.
Postojeća zgrada, odnosno kuća iz ranog 20. veka sa prepoznatljivim krovom od crepa i žutom fasadom, transformisana je u dva stana. Tako je dvosobni stan smešten u prizemlju, a jednosobni stan na spratu.
Živa struktura u stalnoj promeni
Dogradnja pak sadrži pet stanova, od kojih su dva četvorosobna, dva dvosobna i jedan trosobni. Stari i novi deo objekta povezani su zajedničkim stepeništem, objasnili su iz studija sa kancelarijama u Parizu i Lisabonu.
Fasada dograđenog dela formirana je kroz strogu mrežu koja kombinuje lake i pokretne elemente – zlatne prozore i aluminijumske šalukatre – i teže, fiksne elemente u formi prefabrikovanih panela od betona.
Zgrada je nekad otvorena, nekad zatvorena, funkcionišući kao živa struktura u stalnoj promeni – poput školjke. To postaje naročito uočljivo dok sunčeva svetlost klizi duž zakrivljene fasade, osvetljavajući je promenljivim tonovima i odsjajima.
Stanovi su dizajnirani kroz nežnu paletu boja i svetlosive zidove, u kombinaciji sa epoksidnim podovima.
U unutrašnjosti zgrade, svaki stan ima svoj identitet, koji je dodatno naglašen zanimljivim pogledima ili arhitektonskim detaljima originalne kuće.
Neki stanovi su dizajnirani kao topli i intimni, sa malim prozorima koji gledaju na unutrašnje dvorište, dok su drugi otvoreniji ka spolja, sa velikim prozorima i krovnim terasama. Stanovi su dizajnirani kroz nežnu paletu boja i svetlosive zidove, u kombinaciji sa epoksidnim podovima.
U značajnoj meri se mogu videti i površine od sirovog betona, dok su vrata i nameštaj izrađeni od brezovog drveta u kombinaciji sa alpinina kamenom, stvarajući zajedno prijatnu i smirujuću atmosferu.
Predstava u gradskom pejzažu
Ovaj objekat govori o nekim od ključnih tenzija urbanog stanovanja, kao što je balans između zaštite i introspekcije sa jedne strane, i otvorenosti sa druge.
Može se reći da struktura jasno pripada gradu i sa svojom istaknutom fasadom može asocirati na javnu zgradu, poput škole ili galerije. Ipak, projekat istovremeno štiti svoje stanare, obezbeđujući im privatnost, što je neminovno osnovna osobina svake stambene arhitekture.
“U tom smislu, projekat nastoji da preispita način na koji tela nastanjuju grad kroz naše domaće strukture. U izvesnom smislu, veliki prozori i smela fasada postavljaju čin stanovanja na pozornicu, kao jednu od brojnih predstava koje se istovremeno odvijaju u gradskom pejzažu”, rekli su iz Bureau des Mésarchitectures.
Grafički prilozi
Foto-galerija
Faktografija
Stambeni kompleks u Leiriji
Leirija, Portugal
Didier Fiúza Faustino
1.369 m²
2024.
